Godthul

Godthul

De weergoden waren ons goedgezind tijdens ons verblijf op Zuid-Georgië. Onze derde dag op het eiland zou wat dat betreft het hoogtepunt worden. Veel zon, weinig wind en +6°C. Onze eerste bestemming van deze dag was Godthul, een baai een eindje ten oosten van Grytviken aan de noordkust van het eiland. In het zonlicht bood de baai een prachtige aanblik.


Godthul

Bij het groene stuk op de foto hieronder zijn we aan land gegaan. Het eerste stuk ging vrij steil omhoog, daarna was het goed te doen.


Godthul

Boendergras

Als we van boord gingen moesten we onze kaartjes, 415A en 415B omdraaien. Bij terugkomst moest dat opnieuw gebeuren. Dit uiteraard om te voorkomen dat er ergens iemand vergeten werd. 



Het was voor ons een hele klauterpartij om tussen het boendergras omhoog te komen. De ezelspinguïns die boven hun broedkolonie hadden, leken er minder moeite mee te hebben.



Op de helling lagen de restanten van wat ooit een rendier was geweest. Op de achtergrond is weer een pinguïn omhoog aan het klimmen.



Op de volgende foto is te zien welke afstand de pinguïns moesten afleggen naar hun broedkolonie.


Wandeling naar pinguïnkolonie

Vanaf de heuvel zag je in de verte de Plancius liggen in de baai.


Baai bij Godthul

De broedkolonie zat hier op een helling en was zo gevormd dat je er helemaal omheen kon lopen.


Kolonie ezelspinguïns

Ook deze pinguïns bleven constant aan hun nest bouwen, vaak ten kostte van dat van de buren. Dit stelletje was bedreven in het nestbouwen. Ze hadden een relatief groot nest. Er zaten enorme verschillen in de grootte van de nesten.



Ze zijn voortdurend druk met elkaar aan het communiceren. Als er eentje een keel op zet volgen er snel meer.



Hieronder nog een serie foto's van de pinguïns bij Godthul.


Kolonie ezelspinguïns

Normaal zwemmen en eten de pinguïns in het zoute zeewater, maar een verfrissend bad in een zoetwatermeertje gaan ze ook niet uit de weg. 



Een eindje hoger op de helling zat nog een kolonie ezelspinguïns.

Subantarctische grote jager

De subantarctische grote jager is nooit ver weg als er een pinguïnkolonie met eieren in de buurt is.

Rendieren

Dit zijn waarschijnlijk zo ongeveer de laatste foto's van deze rendieren op Zuid-Georgië. De stichter van het Walvisstation Grytviken heeft de rendieren ingevoerd om erop te kunnen jagen. Wat begon met 10 rendieren is uitgegroeid tot een populatie van vele duizenden beesten. Ze vertrappen met hun hoeven de vegetatie op het eiland en vormen daardoor een bedreiging voor inheemse diersoorten. Saami jagers zullen in 2014 de laatste rendieren afschieten. Het is ook gevaarlijk als ze te dicht bij de pinguïnkolonies komen.

Reuzenstormvogel

We zagen tijdens deze wandeling ook een paar nesten van reuzenstormvogels.



Hieronder nog een paar foto's van de wandeling bij Godthul.


Wandeling bij Godthul

Het groene gedeelte op de foto hieronder is het boendergras waar we nog doorheen moesten om weer bij de zodiacs te komen.


Wandeling bij Godthul

En een zodiac op weg naar de Plancius die in de baai op ons lag te wachten.


Wandeling bij Godthul

Het was een hele klauterpartij naar beneden door het boendergras. Je moest dus flink oppassen om niet te vallen of uit te glijden. Ik liep achter een dikke Duitser die een paar keer onderuit ging. Vervelend voor die man, maar daardoor wist ik precies waar ik moest uitkijken. Extra complicatie was dat er tussen het gras de nodige zeeberen zaten. De tweede foto is een beetje een zoekplaatje, waar zit de pelsrob?


Zeeberen in het gras

Zeeolifanten

Beneden zat een groep zeeolifanten die ons niet echt bedreigden, maar wel duidelijk maakten dat ze onze aanwezigheid niet op prijs stelden.

Op het strand waar we weer in de zodiacs moesten stappen was het weer een levendige boel. Zeeberen, zeeolifanten en pinguïns liepen door elkaar.



Godthul was een fantastisch begin geweest van onze derde dag op Zuid-Georgië. 's Middags zou het allemaal nog spectaculairder worden bij St Andrews Bay.


Godthul